Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος

Δύο από τους πλέον σημαίνοντες πόλεις-κράτη της Κλασικής Εποχής του ελληνικού πολιτισμού ήταν η Αθήνα και η Σπάρτη. Αθήνα ήταν μια θαλασσοκρατορία (μία θαλάσσια Αυτοκρατορία), η οποία ευημερούσε μέσω του θαλάσσιου εμπορίου υποστηρίζεται από ένα μεγάλο ναυτικό. Η Σπάρτη έλεγξε μια αυτοκρατορία ηπειρωτική η οποία ευημερούσε μέσω της γεωργίας και ένας μεγάλος πληθυσμός σκλάβων γνωστών ως «είλωτες».
      Οι κυβερνήσεις των δύο πόλεις-κράτη ήταν, επίσης, πολύ διαφορετικές, ενώ η Αθήνα ήταν για ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας της, μια «δημοκρατία», η Σπάρτη αποκλείστηκε από ένα ζεύγος των βασιλιάδων υποστηρίζονται από μια ελίτ τάξη των πολεμιστών. Η Αθήνα και η Σπάρτη ήταν σύμμαχοι στο Περσικούς Πολέμους, Ωστόσο, προς το τέλος του 5ου αιώνα π.Χ., η τριβή μεταξύ των δύο διαφορετικών πόλεων άρχισε να αναπτύσσει, η οποία οδήγησε σε μια τεράστια σύγκρουση γνωστή ως Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος. Αυτός ο πόλεμος άνοιξε παλιές εθνικές διαιρέσεις μεταξύ των Ιώνων και των Δωριέων, συγκρίνετε αυτό το χάρτη στο χάρτη με τίτλο Εθνοτικές Ομάδες της αρχαίας Ελλάδας, το μεγαλύτερο μέρος των ιωνικών πόλεων συμμάχησε με την Αθήνα, ενώ των Δωριέων συμμάχησαν με τη Σπάρτη.
      Από το 404 π.Χ., η Αθήνα ήταν υπό πολιορκία και αναγκάστηκε να παραδοθεί. Η Σπάρτη ήταν νικηφόρα, αλλά η ηγεμονία του στον ελληνικό κόσμο ήταν βραχύβια. Οι επόμενες δεκαετίες ήταν μια περίοδος της φτώχειας στην Ελλάδα και νέες συγκρούσεις μεταξύ των πόλεων-κρατών, με αποκορύφωμα την κατάκτηση του μεγαλύτερου μέρους της Ελλάδας από τον Φίλιππο Β 'της Μακεδονίας.